Boem! It happen! De val van imperator Berlusconi kon niet vermijden dat Italië vandaag de magische grens van 7% heeft overschreden om vers kapitaal te innen op 10-jarige obligaties. De groeiende berg aan schulden die Italië moet herfinancieren bereikt een climax. (zie http://www.spiegel.de/images/image-280260-galleryV9-ftry.jpg) Dit kan niet meer opgelost worden.
Rome is on fire! De geschiedenis herhaalt zich...
Dit zogenaamde 'point of no return' dompelt de Eurozone onder in een nachtmerriescenario. Temeer dat Italië 'too big to bail' is. Je kan de derde economische macht van de Unie niet zomaar financieel ondersteunen daar haar schuld van 1,9 triljoen euro te groot is. Je kan deze macht ook niet zomaar bankroet laten gaan... Nouriel Roubini stelt dat een schuldherschikking de enigste oplossing is. Gevolg: een bloedbad onder de banken, een enorm wantrouwen in de euro (en een waardedaling!), wantrouwen om te investeren, wantrouwen om te consumeren, verdamping van kapitaal, kapitaalvlucht, ... en een recessie die nu quasi onomkeerbaar is.
Is dit nu de eindspurt van de euro waar vele analisten al geruime tijd voor waarschuwen? Of erger nog, is dit de val van het Westblok? De invulling moet je zelf maar maken. Doch de kans is ernstig groot dat er onnoemelijk veel geschrapt zal worden in het toekomstige overheidsbudget met alle gevolgen vandien. Alles hangt aan alles vast, het leven is een web. Snij een paar van die draadjes los en het systeem wankelt of stort in elkaar...
Gaan we volgend jaar nog betalen met de euro? Doet de frank terug zijn intrede? Of betalen we met een nieuwe soort euro (de Germaanse Euro:-). Kunnen onze zuiderse vrienden evt een Romaanse euro introduceren?
Tjah, de chaos is compleet in Zuid-Europa. Laten we chaos eens volgens mijn principe voorstellen als een rechthoek. De 'chaosrechthoek'. Een rechthoek dat bestaat uit vier opeenvolgende stappen dat uiteindelijk samensmelt tot elkaar. Stap 1 is de economische chaos, stap 2 de sociale chaos, stap 3 de politieke chaos en stap 4 de totale chaos. Laten we dit principe even toepassen op Griekenland.
De economische chaos is al geruime tijd aanwezig met ongeziene werkloosheidspercentages, investeringen die uitblijven, consumptie dat blijft dalen, enfin een recessie dat blijft duren en zelf versterkt. De overheid tracht hieruit te geraken door sterke besparingsplannen ed in het leven te roepen. Zo komen we terecht in de tweede fase, de sociale chaos.
Burgemeesters in Griekenland die hun burgers helpen belastingen te ontduiken; politici die niet meer op straat durven; straatrellen (tot nu toe 3 doden); dagelijkse stakingen; overheidsgebouwen, scholen en universiteiten die bezet worden; acties van burgerlijke ongehoorzaamheid, burgers uit alle categorieën die zich beginnen te organiseren tegen alle politieke families...
En nu bereiken we stap drie van de chaosrechthoek: de politieke chaos. De premier die moet aftreden en wordt vervangen. De keuze van de nieuwe premier laat op zich wachten. Wanneer hij aantreed zal hij niet lang aanblijven en opnieuw worden vervangen en dat spelletje zal zo nog een tijdje blijven duren. Keer op keer nieuwe figuren die allemaal gaan proberen om het vertrouwen te herstellen van haar burgers, van de markten... maar het zal niets uithalen.
Uiteindelijk zal in de laatste fase de totale chaos uitbreken. Griekenland zal uit de eurozone treden. In 'default' gaan, zoals ze dat noemen. De banken gaan een week sluiten zodat de mensen hun geld niet kunnen afhalen. Niemand zal kunnen betalen. Overschrijvingen zijn niet meer mogelijk. En na een week gaan de banken heropenen en kunnen de mensen terug hun sterk gedevalueerde kapitaal ophalen. Verarming compleet, frustraties compleet. Het is allemaal de schuld van de politici ed. Anarchie in de straten, brandende gebouwen, doden... enfin veel ellende. Overdreven? Kijk maar eens hoe het Argentinie verging begin jaren'90. Maar dan kunnen we opnieuw heropbouwen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten